ԱՄՊՐՈՊԻՑ ՀԵՏՈ

Ամպրոպը  տխրության նշան է: Ամպրոպի միջոցով բնությունը իր վատ  տրամադրությունն է ցույց տալիս շրջակա աշխարհին: Բայց, ինչպես ասում են, տխրությունից հետո մի մեծ ուրախություն է գալիս: Այդպես է նաև բնության մոտ: Ամպրոպից հետո բնությունը միանգամից արթնանում է, ծաղիկները բացվում են, ամպերը՝ սպիտակում, արևը՝ շողում:

ԱՅՍ ԻՄ ՀՐԱՇՔ ԱՇԽԱՐՀՆ Է

ԱՅՍ ԻՄ ՀՐԱՇՔ ԱՇԽԱՐՀՆ Է

Այնքան չքնաղ ես իմ աշխարհ, իմ աննման Երևան, այնքան սիրուն, գունագեղ քո պես չկա ոչ մի տեղ: Փողոցներդ լայնարձակ, քո շենքերը բազմահարկ, պուրակներտ ծաղկազարդ, ո՜վ աննման իմ աշխարհ:

                                                                                      

                                                                       Իմ կյանքում բաբախող մարդիկ                                                                                 շատ քիչ են լինում, կարելի է ասել                                                                             գրեթ չկա: Իմ կարծիքով բաբախել                                                                             նշանակում է ընկերոջը աջակցել                                                                               միշտ նրա հետ լինել դժվար                                                                                         պահերին, եթե ընկերտ քեզ ինչ                                                                                   վոր մի բան է խնթրում պետք է                                                                                   խնդրանքը  չմերժել և կատարել                                                                                 նրա խնդրանքը: և ես իմ                                                                                              բաբախող ընկերների շարքը                                                                                      կմեծացնեմ, որպիսի ավելի շատ                                                                                 ունենամ բաբախող ընկերներ:

 

Լուսաբաց

Լուսաբաց

Լույսը առավ սարին,
Սարսռում է սարը.
Սարերը վեր թռան:
Հավքն արթնացավ ծառին,
Սարսռում է ծառը.
Ծառերը վեր թռան:
Քարայծն ելավ քարին,
Սարսռում է քարը.
Քարերը վեր թռան…
Եվ ինձ մի պահ թվաց`
Քարերի տակ քնած
Դարերը վեր թռան:

Спасибо! – так звучит добро,
И слово каждый это знает,
Но так случилось, что оно,
Все реже с губ людей слетает.
Сегодня повод есть сказать,
Спасибо! тем, кто рядом с нами,
Легко чуть-чуть добрее стать,
Чтоб веселее стало маме,
И даже брату, иль сестре,
С кем мы бываем часто в ссоре,
Сказать: Спасибо! и в тепле,
Растает лед обиды вскоре.
Открою тайну вам друзья:
Вся сила слова в наших мыслях –
Без добрых слов никак нельзя,
Дарите их родным и близким!

Ճամբորդություն դեպի էջմիածին

 

Մենք հեծանըվային ակումբով գնացինք էջմիածին բայց ցավոք ճանապարհի կեսից հետ վերադարցանք ես շատ կուզեի, որ մինչև էջմիածին  գնաինք, մենք 18-կմ հեծանիվ էինք վարել ճիշտա շատ լավ անցավ: Բայց երբ վերադարձանք մեր դասարանի Ղազարյան Աննան այնքան Էր հոգնել վոր  մտանք դպրոց անմիջապես նստեց հատակին: Մեզ Ընկեր Վարդուհին ասել է վոր մի քանի շաբատ հետո ելի կգնանք և մենք անհամբեր սպասում եինք:

8. ԱՐՏԱՇԵՍՅԱՆ ԴԻՆԱՍՏԻԱՅԻ ՎԵՐՋԻՆ ԳԱՀԱԿԱԼՆԵՐԸ: ԱՐՏԱՇԵՍՅԱՆ ԴԻՆԱՍՏԻԱՅԻ ԱՆԿՈՒՄԸ:

Մ.թ.ա. 30թ-ին Արտաշես թագաժառանգը պարթևների օժանդակ զորքով մտավ Հայաստան և բազմեց իր նախնիների գահին:
Արտաշես II-ը(մ.թ.ա. 30-20թթ.) հրամայեց Հայաստանում գտնվող բոլոր հռոմեացիներին սրի քաշել` հագուրդ տալով վրեժխնդրության զգացմունքին:
Արտաշես II –ն այնքան ամուր էր իրեն զգում գահի վրա, որ պահանջեց Օգոստոս կայսրից վերադարձնել Հռոմում պահվող իր եղբայրներին: Օգոստոս կայսրը մերժեց` պատճառաբանելով, թե հռոմեացիներին սպանելու հրաման տվողին չի կարող խնդրանք բավարարել:
Մ.թ.ա. 20թ-ին Օգոստոս կայսրը մեծ բանակով ժամանում է Արևելք և պահանջում է վերադարձնել Կրասոսի ու Անտոնիոսի պարտված բանակների հռոմեացի գերի զինվորներին և այդ բանակների արծվակիր դրոշները:
Տեղի տալով Օգոստոս կայսեր պահանջին պարթև արքայից արքան վերադաձրեց և' դրոշները, և' գերիներին, ինչպես նար պարտավորվեղ չօժանդակել հայերին հռոմեացիների ներխուժման դեպքում:
Այս պայմաններում Հայաստանում Արտաշես II –ի դեմ դավադրություն ծագեց: Դավադիրները սպանեցին իրենց թագավորին: Հռոմեացիներին հաջողվեց Մեծ Հայքում գահ բարձրացնել Հռոմում պահվող Արտավազդ II –ի որդուն` Տիգրան III-ին(մ.թ.ա. 20-8թ.):
Տիգրան III-ը իր թագացորության 2 հատվածում վարել է Հռոմից միանգամայն անկախ քաղաքականություն:
Տիգրան III-ի մահից հետո գահին բազմեցին Տիգրան IV-ը և Էրատոն:
Մ.թ.ա. 5 թ-ին Հռոմին հաջողվեց Հայաստանում գահ բարձրացնել Արտավազդ III-ին: Վերջինս, ի տարբերություն իր եղբոր, քաղաքական կողմնորոշումը չփոխեց և գահընկեց եղավ:
Մ.թ. 1 թ-ին Կովկասի լեռնականների դեմ ճակատամարտւմ Տիգրան IV-ը զոհվեց, իսկ նրա քույրը` Էրատո թագուհին, հրաժարվեց գահից:
Այսպիսով, շուրջ 200 տարի Հայաստանում գահակալած Արտաշեսյանների դինաստիան հեռացավ պատմական ասպարեզից: