Հիյանալի օրեր

Այս մեկ տարվա ընթացքում շատ լավ օրեր անցկացրեցի ես: Մենք դպրոցի երեխաներով գնացինք Ծաղկաձոր ոչ բոլոր երեխաներնեին եկել: Այնտեղ շատ լավ անցավ, ես Էլլադան ու Թինան մեկ համարում եինք մնում: Ծախկաձորում մենք նստեցինք ճոպանուղի նստեցինք փուչիկ այտ փուչիկով սարի գլխից իչնում էինք ներքև իսկ հետո մող կապում էին ինչ, որ միբանից և բարձացնում վերև: Մենք այնտեղ խաղացինք մաֆիա, իսկ հետո ֆուդբոլ նայիցինք, մենք չգիտեինք ովքեր եին խաղում բաըց մենք գոռում էին Մեսի Մեսի, տղաները ֆուդբոլ նայելուց հետո սկսեցին իրենք էլ ֆուդբոլ խաղալ բայց փուչիկով: իսկ հետո մենք խաղացինք մի խաղ մենք իրար ճակատին անուններ եինք գրում և բնութագրում այտ մարդկանց մինչև իմանանք ում անուննե գրված: Համարում կար մեկ ննջարան, այնտեղ ես և Էլլադան էինք քնում: Մենք մինջև ժանը 4-ը արդուն ենք մնացել Թինան վախենում էր շկաֆերից: Իսկ մյուս օրը առաոտյան երեխաները գնացին վազելու իսկ ես ու Էլլադան մնացինք համարում, մենք որ բալկոնի դուռը բացում էինք չեինք կարողանում փակել դրա համար էլ պատուհանով էին թռնում: իսկ դրանից հետո գնացինք եկեղեցի և վերադարձանք մեր շորերը հավաքեցինք և վերադարձանք:

Когда-то давно старик открыл своему внуку одну жизненную истину:

— В каждом человеке идёт борьба, очень похожая на борьбу двух волков. Один волк представляет зло: зависть, ревность, сожаление, эгоизм, амбиции, ложь. Другой волк представляет добро: мир, любовь, надежду, истину, доброту и верность.

Внук, тронутый до глубины души словами деда, задумался, а потом спросил:

— А какой волк в конце побеждает?

Старик улыбнулся и ответил:

— Всегда побеждает тот волк, которого ты кормишь.

Մի անգամ, շատ շուտ, ծերունին իր թոռանը բացեց մի կենսական ճշմարտություն.

- Յուրաքանչյուր մարդու մեջ կա կռիվ, որը շատ նման է երկու գայլերի կռվի: Գայլերից մեկը չարիքն է. խանդ, ափսոսանք, եսասիրություն, ամբիցիա, սուտ: Մյուս գայլը բարությունն է. խաղաղություն, սեր, հույս, ճշմարտություն, բարություն և հավատարմություն:

Թոռնիկը, մինչև հոգու խորքը հուզված պապիկի ասածից, մտածեց, և ասաց.

- Իսկ ո՞ր գայլն է վերջում հաղթում:

Ծերունին ժպտաց և պատասխանեց.

- Միշտ հաղթում է այն գայլը, որին դու կերակրում ես:

ԵՍ ԱԶԱՏ ԺԱՄԱՆԱԿ

Ես ազատ ժամանակ հաճախում եմ պարի, ես շատ եմ սիրում պարել իսկ որ օրերնել

Պարի չեմ լինում տաննեմ պարում պարել եմ հորինում: Երբ մայրիկս ասում է, որ էլ պարի չհաճախեմ ես շատ եմ տխրում ես արդեն 8-տարի է ինչ հաճախում եմ պարի և ես առանց պարի չեմ պատկերացնում իմ կյանքը: Բցի պարից ես զբաղվում եմ նկարչությամբ բայց տանը,ես մեկ ուզում եմ այցելել նկարչության խմբակ մեկ էլ չեմ ուղում: 

ԿԻՆ ԻՆՔՆԱՀԱՒԱՆ ԵՒ ԿԱՄԱՊԱՇՏ` ԳԵՏԱՏԱՐ

Դարձեալ այլ ոմն ունէր կին խիստ ինքնահաւան եւ կամապաշտ, եւ յորժամ անկաւ ի գետ եւ խեղդեցաւ, այրն խնդրէր զնա` ընդդէմ ջրոյն գնալով: Հարցին ցնա մարդիկ.

- Վասն է՞ ր ընդդէմ ջրոյդ խնդրէք:

Պատասխանի ետ.

- Կին իմ հանապազ էր հակառակ բերանով եւ արեամբ: Արդ զոր օրինակ առնէր ի կենդանութեանն, նոյնպէս, կարծեմ թէ, զկնի մահուանն արար: Եւ այնպէս հաւատալով, զի գնացից ընդդէմ ջրոյս:

Մի ուրիշ մարդ կին ուներ՝ խիստ, ինքնահավան և կամապաշտ կին, և երբ կինը ընկավ գետը և խեղդվում էր, ամուսինը սկսեց փնտրել նրան՝ ջրին ընդեմ գնալով: Նրան հարցրեցին.

- Ինչո՞ւ եք ջրին հակառակ գնում:

Պատասխանեց.

- Իմ կինը միշտ հակառակ էր խոսքով և գործով: Ինչպես անում էր կենդանության ժամանակ, կարծում եմ թե, այդպես էլ կանի մահվանից հետո: Եվ այդպես հավատալով, գնալու եմ ջրին ընդեմ:

իմ կարծիքով

Ինձ դուր եկավ այս նախադասությունը՝ Ես հավատում եմ այն բանին, որ ապրում ես այնպես, որքան դրան արժանի ես (քո տաղանդով ու մարդկային հատկություններով), իսկ երբ չես անում այն, ինչ պետք է, ապա դրա համար հատուցում ես կրկնակի… իսկ ինձ դուր չեկավ այն, որ ասեց ծնողնորիդ մասին մի մտածիր:

Կուզեի լինել

Այս պատմությունը տղայի մասին է, պատմությունում տղան ուղում էր լիներ մանրավաճառ թափառել ամբողջ օրը ճամփաների վրա ու կանչել. <<Ասե՜ղ ու թե՜լ, քորո՜ց, մատանի՜, սիրուն օղե՜ր>>: Նա իրիկունը տուն վերադարնալուց միծտ տեսնում էր պարտիսպանին, որը իր ցանկապատի ետեվում հող էր մծակում, տղան ասաց ես էլ կուղեյ լինել  պարտիսպան իմ հող մշակել: Երբ մութն ընկնում է, տղայի մայրիկը նրան ուղարկում է քնելու, տզան իր բաց պատուհանից տեսնում է իրենց փողոցի պահապանին, որը իջնում և բարբռանում է հաստ փայտը ձեռքին: Փողոցը մութ է ու լռիկ, և հեռվում՝ ցցի վրա տնկած լապտերը կարծես մի հրեշ լինի՝ մեկ հատիկ կարմիր աչքով: Իսկ պահապանի ձեռքին երերում ՝ լապտերը, որը քարշ է տալիս իր երկար ստվերի հետ ու բնավ անկողին չի մտնում: Այս ամենը տեսնելուց հետո տզան ասում է, կուզեի ես էլ պահապան լինել, ամբողջ գիշերը քայլել փողոցներով և լապտերովս ստվերները փախցնել:

Իմ Մայիսյան Հավաքը

Այս մի քանի ամսվա ընթացքում ինձ ավելի շատ դուր եկավ, որ մենք կարդացինք Տերյանի մասին: Շարադրություններ գրեցինք, որինակԱմպրոպից հետո ԱՅՍ ԻՄ ՀՐԱՇՔ ԱՇԽԱՐՀՆ Է անգիրներ սովորեցինք, անգիրներից ինձ ավելի շատ դուր եկավ Հաըտնությունը, Փարվանան, Վահագնի ծնունդը, և այլ ուրիշ բանասեղծություններ,  մեր անցած դասերը քննարկեցինք, բացի դրանից մենք ուրիշ գրողների մասին քննարկեցինք:
Կարդացինք <<Ջանի Ռոդարիյի մասաին>> <<Թումանյանի մասին>> <<Աղայանի մասին>> և <<Չարենցի մասին>>: Մենք շատ ենք անցել Չարենցի բանաստեղծություններից ինձ ավելի շատ դուր եկավ Չարենցի բանաստեղծություններից անքնությունը: