Այս պատմությունը տղայի մասին է, պատմությունում տղան ուղում էր լիներ մանրավաճառ թափառել ամբողջ օրը ճամփաների վրա ու կանչել. <<Ասե՜ղ ու թե՜լ, քորո՜ց, մատանի՜, սիրուն օղե՜ր>>: Նա իրիկունը տուն վերադարնալուց միծտ տեսնում էր պարտիսպանին, որը իր ցանկապատի ետեվում հող էր մծակում, տղան ասաց ես էլ կուղեյ լինել պարտիսպան իմ հող մշակել: Երբ մութն ընկնում է, տղայի մայրիկը նրան ուղարկում է քնելու, տզան իր բաց պատուհանից տեսնում է իրենց փողոցի պահապանին, որը իջնում և բարբռանում է հաստ փայտը ձեռքին: Փողոցը մութ է ու լռիկ, և հեռվում՝ ցցի վրա տնկած լապտերը կարծես մի հրեշ լինի՝ մեկ հատիկ կարմիր աչքով: Իսկ պահապանի ձեռքին երերում ՝ լապտերը, որը քարշ է տալիս իր երկար ստվերի հետ ու բնավ անկողին չի մտնում: Այս ամենը տեսնելուց հետո տզան ասում է, կուզեի ես էլ պահապան լինել, ամբողջ գիշերը քայլել փողոցներով և լապտերովս ստվերները փախցնել:
Комментариев нет:
Отправить комментарий