четверг, 25 августа 2016 г.

Թե ինչու՞ Մեծ Հայքում ընդունվեց Քրիստոնեությունը` որպես պետական կրոն

Ինչպես գիտենք, հայերը քրիստոնեությունից առաջ դավանում էին հեթանոսություն և ապրում էին քիչ թե շատ խաղաղ կյանքով: Կա կարծիք,որ քրիստոնեության ընդունումը Հայաստանի պատմության մեջ ամենամեծ սխալներից մեկն էր: Այդ կարծիքի տեր մարդիկ են հեթանոսները(ցեղակրոնություն դավանողները): Նրանք կարծում են,որ հայերն արիական ծագում ուեն և "բոլորից մի գլուխ բարձր են":Ըստ նրանց քրիստոնեությունն օտարածին կրոն է,որը ծնունդ է առել Եբրայեցիներից,իսկ այդ կրոնի հիմքում ընկած է հուդայականությունը: Բազմիցս կարդացել եմ նրանց գրառումները և հասկացել եմ, որ նրանք ցանկանում են հայ ազգին տեսնել ցեղակրոն: Նշեմ,որ Գարեգին Նժդեհն է այդ ուսմունքի հեղինակը: Ճշմարտություններ շատ կան այդ մտքերի մեջ և ես անձամբ չեմ կարող չհամաձայնել դրանց հետ: Առաջին հայածքից մենք եբրայեցիների հետ՝ առավել ևս "իրենց" կրոնի հետ կապ չունենք(այս տեսակետը շատ է շոշափվում վերջին ժամանակներս): ԲԱՅՑ....Կա մի բայց, որը չի կարող անտեսվել: Ինչպես գիտենք հայերի նախահայրը Հայկն էր: Ըստ առասպելի` Հայկը Թորգոմի որդին էր:Թորգոմը համարվում է բոլոր Անդրկովկասյան ցեղերի նախահայրը.նրա որդիներն են՝