Արեւելք գտնուող քարոզիչներուն գրեց, որ ընտանոք փոքրահասակ տղաքներ
ղրկեն ի Վենետիկ, որոնք ըլլան ազնիւ, ևքաղցրաբարոյ, հոգեսէրք, բարեպաշտ ընտանեաց զաւակներ,սրամիտք, ընթերցասէրք և ընդունակ ուսմանց:
Խստիւ պատուիրէր որ լաւ ընտրութիւն ընեն, քննեն անոնցկազմուածը՝ որ տկար և հիւանդոտ չըլլան, փորձեն զանոնք,բացատրեն թե ինչ է կրօնաւորութիւնը, դժուարութիւններ դնենառջեւնին, որպէս զի աւելի եւս յայտնի ըլլայ անոնց կոչումունենալը կամ ոչ: Կը գրէր որ չընդունին ծնողաց մէկ հատիկզաւակները, բայց միայն եթէ ուխտած ըլլան Աստուծոյ նուիրելուզանոնք:
Տարիքի մասին՝ ամենէն փոքր 12-ամեայ և ամենէն մեծ 16-ամեայ տղաքը կընդունէր: Դարձեալ տղայոց ընդունելութեան արգելքներ էին արտաքին պակասութիւնք, ինչպէս չափազանց հասակի կարճութիւնը, շիլ և շատ խաղացող աչքերը, և այլն, չէր ընդունէր նաեւ ձառագէմները, և ուրիշ որևէ արատաւորները, վասն զի արտաքինը յաճախ ներքնոյն հայելին է, կըսէր. «Ազնիւ իւղերը հասարակ անոթներու մէջ չէն պահուիր. Մինչդեռ դիմաց չափակցութիւնը և արտաքին բարեձեւութիւնը շատ անգամ հոգւոյն գեղեցկութեան նշաններ են»: Միւս կողմանէ կընտրէր աւելի աղքտներուն քան հարուստերուն զաւակները. «Եթե երկու տղաք ըլլան, կը գրէր, մին աղքատ և ազնիւ, իսկ միւսը՝ հարուստ և պակասաւոր, պետք է առաջինը ընտրէք՝ քան վերջինը: Նայեցէք որ աղքատներուն որդիքը ընտրէք և ղրկէք, միայն թէ սրամիտ և հեզաբարոյ ըլլան, ընդհանրապէս աղքատները խոնարհ և հլու կըլլան, մինչդեռ հարուստերուն զաւակները բարձրամիտ և համարձակ կըլլան»:
Комментариев нет:
Отправить комментарий